Wielrennen weerspiegelt het leven: soms heb je de wind mee en soms tegen. Dit doet vermoeden dat het een individuele sport is, maar amateur wielrenster en blogger Janneke Scheepers legt uit: “Het is juist een enorm sociale sport. Je houdt elkaar uit de wind, trekt elkaar er doorheen en komt samen altijd verder dan alleen.”
Zoals zo vaak als mensen ergens goed in zijn, bevindt de oorsprong zich in de vroege jeugd. Janneke had er als kind al aardig de sokken in op haar stadsfiets. Ondanks dat haar vader regelmatig op de racefiets zat, had zij alleen maar oog voor paardrijden. De interesse in fietsen kwam pas rond haar 26ste toen ze verliefd werd op een sportfiets. Al snel maakte het sportstuur plaats voor een racestuur en scheurde ze rondjes door de buurt. Via internet probeerde ze informatie over wielrennen in te winnen, maar ze vond niet wat ze zocht. Omdat ze zelf graag schrijft, start ze een blog. Inmiddels is ze met haar ‘ZijWielrent-blog’ een inspirator voor zowel mannelijke als vrouwelijke wielrensters.
Blind vertrouwen
Wielrennen is een passie geworden. “Het is geweldig om met andere fietsers op pad te gaan. Of het nu een social ride is met koffie en gebak onderweg of een zware beklimmingen in het buitenland. Als ze maar fietst. Vooral de ploegentijdrit spreekt haar aan. “We rijden dan met z’n vieren achter elkaar. De eerste pakt de volle wind, de rest profiteert van de slipstream. Om de beurt nemen we de koppositie over, zodat we het tempo continu hoog kunnen houden. Met een korte ellenboogbeweging laat de eerste rijder weten dat hij ‘afzakt’. Deze herstelt en laadt zich weer op voor het moment dat de koppositie weer vrijkomt. Een goede afstemming resulteert in een geoliede machine waarmee je snelheden met elkaar behaalt die je alleen nooit kunt bereiken,” weet Janneke. Deze manier van samenwerken vraagt om een blind vertrouwen. “Je zit zeer kort op het achterwiel van de voorganger, dus je moet ervan op aan kunnen dat deze niet door een kuil rijdt, opeens remt of op de pedalen gaat staan. Ook moet je erop kunnen vertrouwen dat de voorste rijder gelijkmatig door de bocht trekt, anders heeft de laatste in de rij last van een harmonica-effect en gaat er onnodige energie verloren waar de hele groep last van heeft. Tijdens een ploegentijdrit profiteer je van elkaars kracht en kun je zelfs onderlinge niveauverschillen opvangen.”
Samen bouwen
Het is volgens Janneke soms goed om in een team de koppositie bewust over te geven aan iemand die dat niet durft of niet denkt te kunnen. “Té veel schuilen is zonde, daar kom je niet verder mee.” Dat heeft Janneke zelf ook moeten leren. Ze staat niet graag in de picture en het is wat haar betreft vaak goed zoals het is. Het is haar man Bart die wielerkleding voor haar blog liet maken en de auto in diezelfde lijn bestickerde. Ook zette hij haar ertoe aan om op fietsgebied de grenzen te verleggen. “Als Bart me niet gemotiveerd had, zou ik nog steeds hetzelfde rondje om de kerk fietsen.” Inmiddels is ‘ZijWielrent’ een heus fietsnetwerk met leuke toertochten en fietsen er zeker 80 mensen in ‘hun’ tenue. “De passie delen is bijna net zo leuk als het fietsen zelf,” lacht Janneke
