Vittorio (52) heeft een heftige jeugd achter de rug in Iran. Op zijn 18e verdedigde hij met 25 vrienden zijn vaderland tijdens de oorlog tussen Irak en Iran. In 3 jaar tijd verloor hij 20 kameraden. Kort erop ontvluchtte hij zijn geboorteland.
Zijn heftige verleden gebruikt hij nu om anderen te helpen. “Ik wil eenzaamheid doorbreken, want we hebben vaak niet in de gaten wat voor gevolgen dit kan hebben voor de maatschappij.” Met grote regelmaat ontvangt hij in een zandbak van 15m2 bij de Tilburgse Piushaven mensen voor een kop koffie en een gesprek. “Ik bied een luisterend oor in ‘de huiskamer’. Ga het gesprek aan. Zoek de verbinding. Zóveel mensen voelen zich niet welkom op deze wereld en hebben het gevoel nergens heen te kunnen. We zijn allemaal druk en nemen te weinig tijd om elkaar in de ogen te kijken. Oprecht geïnteresseerd te zijn in elkaar en van gedachten te wisselen,” vindt Vittorio. Om met mensen in contact te komen is hij op Koningsdag 2017 bij de draaibrug ijs gaan verkopen: zoetigheid tegen de verbittering. Symbolisch bij de brug die voor verbinding staat. Die plek is nu zijn podium.
Heineken
“Toen ik op oudjaarsavond 1991 in Nederland aankwam, kende ik niemand. Ik stond diezelfde avond met een paar zwervers rondom een vuurkorf op straat en kreeg een Heineken in mijn hand gedrukt met de woorden: ‘Welkom in Nederland’. Het ís zo belangrijk dat mensen verbinding maken, naar elkaar luisteren, met elkaar praten. Dat probeer ik vanuit de huiskamer te faciliteren. Jong, oud, arm, rijk, laag opgeleid, hoog opgeleid; iedereen stapt hier (letterlijk) drempelloos naar binnen.”
Ogen openen
Vittorio werkte tot voor kort bij een ROC. “Ook deze havo/vwo leerlingen zoeken me regelmatig op als ze weten dat ik er ben. Ze hebben vaak veel bagage en hebben begeleiding nodig. Ze komen naar de huiskamer. Door mijn verleden kan ik uitleggen hoe het ook had gekund. Ik open de ogen hoe fijn het is dat hun wieg in een goed land heeft gestaan met prachtige mogelijkheden. Zij hebben de kans er iets moois van te maken.” Soms ontmoet Vittorio mensen met extreme denkbeelden. “Ik respecteer ze om wie ze zijn en heb geen vooroordelen. Iedereen is welkom en wil gehoord worden. Ik ga de dialoog aan en probeer ze te overtuigen om er een mildere mening op na te houden. Ook zie ik mensen heel diep zitten en dan ben ik soms bang dat het gesprek bij een spoorwegovergang eindigt. Dan vraag ik of we het gesprek een paar uur later voort kunnen zetten en of het goed is dat ik er iemand bij roep die ook mee kan luisteren. Ze komen altijd terug.”
Cadeautje
Vittorio is lang niet altijd aanwezig in z’n huiskamer. “Ik heb ook nog een cateringbedrijf en de huiskamer is best veel werk. Steeds moet alles opgetuigd en afgebroken worden. Ik heb nu een eigen garagebox, maar voorheen zette ik mijn spullen bij verschillende mensen in de buurt neer. De een geeft me water om koffie of thee te kunnen zetten voor mijn gasten, de ander voorziet me van elektriciteit. Als het regent, helpen mensen uit de buurt mee om alles droog te zetten. Zó mooi. Het is veel werk, maar ik krijg er zóveel voor terug.” Via Facebook meldt Vittorio wanneer de huiskamer open is. “De huiskamer is een cadeautje van mij aan Nederland. Het is ‘onze’ huiskamer. Ik hoop mensen te inspireren en te motiveren zelf ook de verbinding te blijven zoeken.
